Inca Trail naar Machu Picchu
Dag 14 stond in het teken van de start van de Inca Trail. De Inca Trail is de naam van een tocht door de bergen naar Machu Picchu, een heilige Inca stad. Zeker is dat ook de Inca’s deze route hebben gebruikt gezien de kunstmatig aangelegde, geplaveide paden. Machu Picchu is pas in 1911 ontdekt door de Amerikaan Hiriam Bingham en staat ook wel bekend onder de naam "verloren stad". Dit omdat de Spanjaarden waarschijnlijk noot van het bestaan hebben afgeweten en dus ook nooit de kans hebben gehad om het te verwoesten. De Inca's kenden geen schrift en daarom is er ook niet veel bekend over Machu Picchu. Waarschijnlijk is het een heilige stad waar de toenmalige koning van Inca's heeft gezeteld en een andere betekenis zegt dat het een stad is waar een selecte groep jonge maagden heeft geleefd om de goden te dienen. Waarom Machu Picchu verlaten is door de Inca's is onbekend.
We zijn met de bus uit Cusco vertrokken en hebben een tussenstop bij Ollantaytambo gemaakt. Dit is een Inca-tempel ook gelegen in de vallei van de rivier Urubamba, in het Spaans de "valle sagrado" (heilige vallei) genoemd. Na deze tempel gezocht te hebben zijn we een stuk verder gereden over een zandpad en zijn we bij km paal 78 gestart met lopen. De Inca Trail start doorgaans bij km 88. De eerste dag was redelijk gemakkelijk, "Peruaans vlak". We zijn bij het dorp Chilca gestart op 2700 meter en hebben de eerste dag 11 km gelopen tot bij Llactapata op 2788 meter. Dit was een fort wat als bewaking voor de Inca Trail diende aangezien Machu Picchu waarschijnlijk een heilige stad was waar niet iedereen werd toegelaten. Gelijk de eerste dag zagen we al een condor vliegen. Alleen wat minder was dat we ‘s middags regen hadden.
Llactapata
De tweede dag zijn we de hoogte ingegaan tot 3680 bij Llullucha-pampa. Dit is een kampplaats ongeveer 500 meter onder de "dead woman’s pass" , die met 4200 meter het hoogste punt van de trail is. De afstand, die we gelopen hebben de tweede dag was 10 km. Alleen de laatste paar kilometer waren zwaar vanwege de steile hellingen en de hoogte, die mee begon te spelen.
Hier merkten we hoe belangrijk een redelijke voorbereiding is. Doordat we enkele dagen al op hoogte hadden doorgebracht, hadden we weinig moeite met de hoogte. Het gebeurt vaak dat mensen van Lima gelijk naar Cusco vliegen en een dag later aan de Inca Trail beginnen en dn grote problemen met de hoogte en de inspanning krijgen. Hoogte-ziekte kan levensgevaarlijk zijn als het niet op tijd herkend wordt. Enige aanleg is noodzakelijk, maar de risico's worden kleiner door acclimatisering. Doorgaans treedt hoogte-ziekte alleen op boven de 4000m, maar uitzonderingen zijn mogelijk. Als je op een dergelijke hoogte overnacht, wordt het flink koud. Die nacht kwam de temperatuur tot ongeveer op het vriespunt.
Op weg naar Dead Woman's pass
Dag 16 vertrek om 7.30 was de zwaarste dag. De 500 meter hoogteverschil en een afstand van 2 km naar de top duurde ongeveer 2 uur. Na de pas ging het steil naar beneden en zijn we in 2 a 3 km afgedaald naar 3700 meter. Tevens was het na de pas de start van het geplaveide gedeelte van de trail. De Inca’s hebben grof geschat ongeveer 25000 km paden aangelegd in hun rijk waarvan het merendeel geplaveid was.
Dead Woman's pass van twee kanten gezien
Na de afdaling ging het weer omhoog. Eerst nog langs de tempel van "Runkuraqay" en dan omhoog de tweede pas op van 3998 meter. De tempels, die we onderweg tegenkwamen, zijn dus alleen maar te voet te bereiken. De uitzichten waren adembenemend onderweg. Overal bergen om je heen en alles was groen op die bergen. We bevonden ons niet zo heel ver onder de evenaar en dat betekent dat het daar eigenlijk nooit echt koud is en dat de boomgrens veel hoger dan in de Alpen is. Ik schat de boomgrens daar op ongeveer 3300 meter.
Eén keer per jaar wordt er vanuit Cuzco een marathon georganiseerd over de Inca Trail. Waar wij 4 dagen over deden, doen deze mensen in 4 1/2 uur. Toen wij gedurende deze dag liepen te zwoegen om naar boven te komen, liepen enkele ons voorbij alsof we stil stonden.
Na de tweede pas zijn we afgedaald naar 3728 meter bij de ruïne van "Sajamarca". Hierna zijn verder gegaan om bij de tempel van "Phuyupatamarca" te overnachten. Hier hebben wij vlak boven overnacht op de top van de derde pas op ongeveer 3700 meter. Deze dag hebben we een afstand van 16 km afgelegd. De derde dag was met afstand de zwaarste dag. De trail is goed te lopen voor mensen met een redelijke conditie, maar moet zeker niet onderschat worden.
Jaarlijks lopen duizenden mensen de trail. Het touristenseizoen heeft als hoogtepunt december, januari. In de bergen zijn we bijna niemand tegengekomen. Halverwege de tweede dag zijn we het laatste bewoonde punt tegengekomen. Het is werkelijk prachtig daar. Overal om je heeen zie je bergen en alles is groen ondanks dat het regenseizoen nog moest beginnen. Reizen in een groep is aan te raden in de bergen, omdat je werkelijk geen bewoonde wereld om je heen hebt en dat ook daar risico op beroving bestaat.
Uitzicht over de bergen
De laatste dag van de trail ging voornamelijk bergafwaarts richting Machu Picchu. Het eerste zicht op Machu Picchu hadden we na een paar uur. Begin september was er een enorme bosbrand uitgebroken, die op alle bergen rondom Machu Picchu schade heeft aangericht en tot op de rand van MP is gekomen. De oorzaak van deze brand was waarschijnlijk een boer, die een stukje land liet afbranden voor een betere vruchtbaarheid van het land.
Nabije omgeving van Machu Picchu aan
de rechterkant tussen de eerste 2 bergen ligt MP
de bruine bergen zijn verbrand
Via "Huinay Huayna", een ander Inca-complex en een heleboel boel bos kwamen bij na in de namiddag aan bij "Iti Punku" (poort van de zon). Na een steile, korte klim sta je in een keer oog in oog met Machu Picchu. Op een afstand van ongeveer 1 km en een 100 meter hoger heb je een prachtig uitzicht op Machu Picchu. Na hier de lunch te hebben genuttigd hebben we het stuk van de trail naar Machu Picchu volbracht. Uiteindelijk bevindt je je hier op 2460 meter hoogte.
Machu Picchu 's middags
We kwamen om ongeveer 3 uur ‘s middags daar aan. Op dat tijdstip was het heerlijk rustig en dan is het prachtig daar. Onderaan de berg ligt het dorp Aguas Calientas en hier kan je met de trein komen vanuit Cusco. Een keer per dag gaat deze trein en brengt dan 6 a 700 toeristen, allemaal met schone kleren, hagelwitte hoedjes en sommige zelfs op naaldhakken. Na 4 dagen ongestoord door de bergen te hebben gelopen, niet gedoucht en geschoren te hebben, is de confrontatie met de beschaafde wereld vrij schokkend.
Machu Picchu de volgende ochtend
De nacht hebben wij doorgebracht in Aguas Calientas. ‘s Avonds hebben we ons weer eens goed kunnen wassen in de warm waterbronnen aldaar. De volgende dag zijn we om half acht nog een keer teruggegaan naar boven om nog in alle rust Machu Picchu te kunnen bekijken. De tourleider was een Peruaan en heeft ons een gedetailleerde uitleg over Machu Picchu gegeven. Om ongeveer half elf kwam de horde boven en toen was het gebeurd. De betovering was op slag verbroken.
‘s Middags hebben we de trein terug genomen naar Cuzco. De volgende dag was een vrije dag in Cuzco die we gebruikt hebben om nog een museum te bekijken en ‘s middags ben ik met een aantal mensen alsnog naar Pisac geweest. Pisac is een dorpje met een bekende kunst-markt en ongeveer 600 meter boven het dorp ligt een Inca-complex met enkele forten erbij. Deze ruine is ook in redelijke staat, maar vergeleken met Machu Picchu stelt het niet zo heel veel voor en dit hadden we dus eigenlijk voor de Inca Trail moeten bezoeken.
Dag 19 terug naar Lima met het vliegtuig. ‘s Middags ben ik naar het nationaal museum geweest. Naast een redelijk complete en uitgebreide tentoonstelling over de geschiedenis en ontwikkeling van Peru was er een speciale tentoonstelling, Siphan over de vondsten in een graftombe van een landheer. Deze tombe is intact gevonden en bevatte naast allerlei gouden voorwerpen een intacte mummie en talloze gouden kledingstukken.
Helaas was dit het laatste van een geweldige periode in een heel mooi land. De reis is mede goed bevallen door een prima organisatie, de hotels waren beter dan verwacht en het bleek heel leuk te zijn om met een internationale groep te gaan. Ik kan het dus iedereen aanraden. Volgende vakantie, die die kant opgaat, zal waarschijnlijk naar Ecuador of Nicaragua gaan.
Einde
Laatste wijziging: 22-10-98
© 1998: Jeroen
promo
(Verwijder de x voor email)