Amazing Thailand
( 24 mei - 13 juni 1998 deel 2)
home
Eerste deel
Kanchanaburi
Koh Tao
Bangkok deel 3
In hotel hadden we een folder bemachtigd met vertrektijden van de treinen en om 7.50 ging de eerste trein naar Kanchanaburi. Er gaan maar 2 treinen per dag dus moesten we deze wel nemen omdat de volgende 's middags laat gaat. Met een tuk tuk zijn we naar de boot gegaan en daar voor 1B de boot naar het Thonburi treinstation (wat gelijk aan de overkant van de rivier ligt). De trein had alleen maar 3e klas en voor een kaartje betaalden we 25B. Het was 133 km en de trein doet daar 3 uur over.
Al in de trein werden we benaderd door mensen van guesthouses. We hebben ze bewust afgehouden en eenmaal daar aangekomen hebben we voor 20B een samlor (rickshaw) genomen en ons langs een aantal andere guesthouses laten brengen. De eerste zag er niet uit en de tweede, het VN guesthouse zag er een stuk beter uit en die hebben wij dus ook genomen.
Kanchanaburi staat natuurlijk bekend om de "bridge over the river kwai", maar we zijn eerst het centrum ingegaan om naar het Jeath museum te gaan. Ik had hierover gelezen en het zou het meest indrukwekkende museum zijn. Na toch een behoorlijk stuk lopen, vonden we aan de andere kant van het centrum het museum.
Het museum is een nagebouwde bamboe hut uit een van de kampen. De foto's, tekeningen en krantenartikelen geven een beeld over het leven in de kampen en maakten een behoorlijke indruk op mij. Toegang tot het museum is 30B.
Eenmaal buiten werden wij weer eens aangesproken of wij interesse in een boottocht naar de Chungkai begraafplaats, de Wat Tham Khao Poon en de brug hadden. Aangezien we zeker naar de brug wilden en deze een paar kilometer buiten en aan de andere kant van het dorp ligt, gingen we erop in en kwamen we na enig onderhandelen op 300B voor ons beide uit.
Ik vond de Chungkai begraafplaats erg indrukwekkend aangezien het keurig verzorgd is en de tekst op de steen voor de begraafplaats erg goed is, "their name liveth for evermore". Op deze oorspronkelijke begraafplaats liggen naast Nederlanders ook Engelsen, Amerikanen en Australiërs.
Chungkai begraafplaats
De Wat Tham Khao Poon is een tempel met als voornaamste attractie een heilige grot en was een beetje teleurstellend. Vervolgens zijn we naar de brug gegaan. Zoals verwacht niet echt spectaculair en alleen interessant als je bedenkt wat hier allemaal gebeurd is.
Bridge over the river Kwai
Teruglopend naar het guesthouse begon Rob over hoofdpijn en vermoeidheid te klagen. Hij is daarna gelijk gaan slapen en blijven liggen tot de volgende ochtend. Ik heb die avond bij het guesthouse een heerlijke ananas curry gegeten (voor 40B) en met wat andere toeristen zitten kletsen wat erg gezellig was mede door de verkoelende wind langs de rivier.
Rob voelde zich nog steeds niet lekker en wilde uit voorzorg naar het ziekenhuis. Daar hebben ze een bloedtest gedaan en vonden ze geen enkel spoor van malaria (wat ook eigenlijk niet zou kunnen aangezien malaria een incubatietijd heeft van tenminste 7 dagen). Ze vonden wel iets van een virus maar dat konden ze niet identificeren. Gezien de koorts van hem besloten ze om hem voor de zekerheid een dag te houden en leek het virus een soort griep te veroorzaken. Toen ik terug liep naar guesthouse werd mij duidelijk dat Kanchanaburi bijna een stad is met een nieuw ziekenhuis en dat zag er prima uit.
Ik heb die dag niet veel meer gedaan en ben alleen 's avonds met een Engelsman die ik de vorige avond in het guesthouse ontmoette naar de apache saloon geweest. Dit was een bar waar een band speelde maar gezien de prijzen zijn we niet lang gebleven.
Dag 11 Nog een keer Kanchanaburi
Rob werd uit het ziekenhuis ontslagen en omdat hij nog niet fit was, zijn wij die dag in het guesthouse gebleven. In het guesthouse ontmoetten wij een franse familie, die al zes maanden aan het reizen was met 2 kinderen en via Zimbabwe, Australië, Maleisië in Thailand kwamen. Zij beveelden ons Koh Tao aan. 's Avonds heb ik weer een heerlijke curry gegeten. Alleen al voor het eten al kan ik het guesthouse aanbevelen, maar daarnaast is het 's avonds heerlijk toeven aan de rivier dankzij de lichte wind, die er bijna altijd is.
Na aanbevelingen van de Engelsman en de franse familie, die allen op Koh Tao waren geweest, besloten wij om daarheen te gaan. Wij namen voor 31B de lokale, niet airco bus en na een uur of 3 kwamen wij in Ratchaburi aan. Hier hadden we nog een paar uur voordat de trein naar Chumphon vertrok.
Deze tijd hebben gedood door eerst maar eens te wisselen, want we wilden tenslotte naar een eiland en het was bijna weekend. Na een kwartier lopen, kwamen we bij de dichtstbijzijnde bank terecht. Hier trokken we een enorme aandacht, die ofwel kwam doordat ze nauwelijks toeristen daar zien ofwel doordat wij vreselijk zweetten want het was erg heet die dag. Wij werden heel aardig ontvangen, want binnen de kortste keren werden ons tissues en koud water aangeboden. Daarnaast kregen wij ook nog eens een hele scherpe koers, dus waren we erg tevreden over deze bank.
Om 15.40 ging de trein naar Chumphon. We konden alleen nog maar 3e klas kaartjes van 121B krijgen. Dit is weinig voor een afstand van 370 Km op keiharde banken maar hier zit dus ook geen maaltijd bij inbegrepen. Wij waren de enige toeristen in die coupe maar kwamen toch al snel in kontakt met Thaise mensen, die het ook wel leuk vonden om hun Engels te oefenen en nu eens niet ons ergens voor kleding wilden krijgen.
De trein doet er ongeveer 6 uur over naar Chumphon en daar zijn we eerst wat gaan eten. Direkt tegenover het station ligt het Puen Jai restaurant. Met een reclamebord trekken ze aandacht dat ze ook kaartjes voor de boot verkopen. Wij wilden eigenlijk de nachtboot nemen, dus tegen 12 uur zou vertrekken. Goed wij dachten dus dat kunnen we mooi combineren. Eten werd wel verkocht, maar kaartjes dus niet. Daarnaast lijkt het restaurant ook een bordeel te zijn gezien alle vrouwen, die er rond liepen.
Wij werden verwezen naar een reisburo een eind verder in de straat en die bleek al dicht te zijn. Via wat aardige mensen daar in de buurt kwamen we vervolgens bij het Mao guesthouse terecht. De eigenaresse, een hele aardige vrouw haalde ons over om toch maar te blijven voor de nacht en de ochtend boot te nemen. Ze vond het om 11 uur 's avonds ook geen punt om ons nog naar de boot te brengen. Zij verkocht ook kaartjes voor de boot (expressboot voor 400B, is wel wat duurder dan de normale boot van 250B maar goed transport naar de haven buiten de stad zat erbij inbegrepen).
Op de boot werden we al benaderd door mensen van het eiland om in hun accommodaties te verblijven. Aangekomen op het eiland werden we door nog meer mensen benaderd, maar wij besloten om te gaan kijken bij de accommodatie waar die franse familie had gezeten. Met de taxi daarheen, (hier hebben ze alleen pick-ups) en toen wij daar waren, bleek het helemaal niet leuk te zijn want je had geen zicht op het strand en het waren dicht op elkaar staande bungalows.
Bij de haven waren wij ook benaderd door een Australiër, die heel gezellig overkwam en een redelijk nieuwe resort, "Coral View Resort" heeft en omdat hij ook niet echt aandrong, besloten wij om daar heen te gaan. Een klein probleem was dat de taxi ons niet kon brengen aangezien je daarvoor een vier wiel aangedreven wagen voor nodig hebt. Wij vervolgens terug naar de haven want daar had ik het kaartje laten liggen met zijn telefoonnummer en dat lag er gelukkig nog. Vervolgens hem gebeld en gevraagd of hij ons kon halen. Dat ging niet, maar wij konden wel een taxi nemen naar een ander resort dat in de baai ervoor lag en daar zou een boot ons oppikken. Lopen daarvandaan kan ook, maar met bagage is dat niet aan te raden gezien de steile heuvel, die tussen de twee baaien ligt.
Aow Thian Ok vanaf
de heuvel tussen de resorts
Het resort ligt aan de zuidkant van het eiland en in een baai vol met koraal. Er is een restaurant redelijk boven het strand met een prachtig uitzicht. Daar tegenover liggen een negental losse bungalows met een beperkt uitzicht op het strand maar prachtig tussen de palmbomen en in een mooie staat. De prijs voor dit alles 250B per bungalow per nacht exclusief de goede keuken. Nadelen zijn er natuurlijk ook want er is stroom totdat de generator zonder benzine zit 's nachts en dat betekent dat de fan weinig voorstelt en het erg warm is 's nachts.
Vanuit het restaurant in
de
richting van de bungalows
Een ander nadeeltje blijkt 's ochtends bij het ontbijt, want er kunnen geen fruitshakes gemaakt worden omdat er nog geen stroom is. Deze dag stond verder in het teken van rust en snorkelen. Bij de buren in de baai ben ik gaan proberen zwemvliezen en een snorkel te huren. Pech was dat ze alleen maar kleine vliezen hadden die niet pasten en dus moest ik het met alleen een snorkel en bril doen.
Zicht op zee vanuit
de bungalow
In de baai valt prima te snorkelen want 5 meter uit de kant begint het koraal begint al en word je al omringd door allerlei vissen. Met een lekker zonnetje erbij die dag was ik aardig verbrand na een paar uur in het water.
De baai waar wij zaten, heeft geen geweldig strand door een hoop aangespoeld koraal en vanwege al het koraal kan je er eigenlijk ook niet zwemmen. In de baai ernaast bleek echter een heerlijk klein en mooi strand waar je ook nog eens lekker kan zwemmen omdat er daar alleen aan de zijkanten van de baai koraal zit. Via een redelijke klim waren we met een half uur op dat strand. Wat minder was dat er een grote speedboot lag waarvan de mensen met een stuk of 15 het strandje in beslag namen. Echter we hadden geluk want een kwartiertje later vertrokken ze weer met de boot.
Ao Leuk
Wij waren niet echt de strandtypes en daarom zijn we deze dag maar naar het enige gehucht van het eiland gegaan, Mae Haad. Via een vrij steile klim waren we lopend in 1 uur en 15 minuten daar. Wij hadden een beetje genoeg gekregen van het reizen en op het eiland wilden wij ook niet blijven, dus besloten wij naar Bangkok terug te gaan. In het dorp hebben wij toen gelijk een kaartje voor de boot en de trein gekocht. De boot en de trein blijken prachtig aan te sluiten. Het treinkaartje blijkt het reisburo echter pas de volgende ochtend te kunnen leveren. Op het eiland blijk je zelfs email te kunnen versturen. Het is echter niet goedkoop vergeleken met Bangkok, hier 50B voor 2 korte berichten en geen mogelijkheid om email te lezen.
De boten blijken een beetje verwarrend te zijn, want er gaan 2 kleine open speedbooten aan weerszijde van de pier en wij bleken in de verkeerde te zitten waar men vlak voor vertrek pas achter kwam. Gelukkig waren wij nog wel op tijd voor de andere boot.
Wij waren nog niet op zee of wij kwamen erachter hoe heftig dat kan gaan. Het woei niet eens hard en de golven waren klein maar de boot maakte een aantal behoorlijke klappen op het water en in het begin vreesde ik voor zeeziekte aangezien mijn ingewanden nadreunden van de klappen. Gelukkig viel het daarna wel mee. De boot deed er 2 uur over terwijl 1.5 uur voorspeld was. Ook voor deze boot betaalden wij 450B. De trein, die wij geboekt hadden, vertrok 45 minuten later om 13.15 uur en omdat wij nog naar het station moesten, hielden wij uiteindelijk 10 minuten over. Wij hadden voor het kaartje 550B betaald en dat was wat veel aangezien andere mensen het kaartje op het station nog konden kopen voor 390B.
Vergane glorie in de
haven van Chumpon
Om 19.40 waren we weer terug in Bangkok en zijn wij weer naar hetzelfde hotel gegaan. Ik kon eindelijk mijn email weer lezen en wij konden die avond gelijk naar de eerste wedstrijd van het voetbal kijken aangezien Thailand gek blijkt van voetbal en je dus overal naar het wereldkampioenschap kon kijken.
Wij zijn voor 5B met de boot naar Chinatown gegaan. Na ruim twee weken Thailand bleken we eindelijk in staat om zeurende tuk tuk rijders en taxichauffeurs te negeren en zijn wij naar de boot gelopen die een halte ongeveer 10 minuten lopen vanuit Kao San heeft.
Chinatown vond ik prachtig, een en al markt kilometers lang in hele kleine straatjes. Wij hebben hier nog naar fotolenzen gekeken en die bleken hier aanzienlijk goedkoper te zijn en met enige moeite hebben wij de verleiding weerstaan.
Chinatown markt
Natuurlijk gebeurde het ook ons dat wij verdwaalden en na enig zoeken en vragen vonden wij toch redelijk gemakkelijk de weg weer terug.
Ook nu namen we weer de boot om het culturele gehalte van de vakantie op te gaan schroeven. Het vimanmek paleis is een oud zomerpaleis van de koning dat vroeger op Koh Si Chang stond, daar is afgebroken en naar Bangkok is verplaatst. Het paleis is helemaal van teakhout en er zit geen spijker in. Alleen houten nagels zijn gebruikt.
Naast het paleis zijn er nog een aantal andere gebouwen, die leuk zijn om te bekijken. Meest interessant vond ik nog wel het fotomuseum waar een redelijk aantal, door de koning zelf gemaakte, foto's ten toon werden gesteld. Hier zag je wat meer van de koning, die gek is van fotograferen en muziek maken en die zo belangrijk is voor het land.
Vimanmek mansion
Wij vonden dat wij vanaf de boot toch wel behoorlijk eind moesten lopen, dus op de terugweg zijn wij de voorafgaande halte gaan zoeken en die vonden wij eigenlijk niet. Op een gegeven moment begon de omgeving er bekend uit te zien en toen bleken we al in Banglamphu te zitten.
Het was de dag voor vertrek, dus hebben wij de rest van de dag besteed aan het opmaken van ons geld aan nog meer kleding en toen bleek dat je op Kao San road nog scherpere prijzen kan bedingen als in Chiang Mai. Verder heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een keer een massage te nemen.
Dag 20 Nationaal museum en vertrek
Wij moesten helaas ook weer vertrekken maar wij vertrokken pas om 22.30, dus wij hadden nog een hele dag. Nu wij een beetje thuis raakten in Bangkok, zijn wij wederom lopend op pad gegaan en nu naar het nationaal museum wat eigenlijk om de hoek ligt van Kao San Road (10 minuten). Het is een behoorlijk groot museum met van alles en nog wat. Ik vond het echter een beetje teleurstellend omdat er geen duidelijke lijn in het tentoongestelde zat en eigenlijk te veel nadruk op de laatste eeuw ligt, maar het was toch zeker de moeite waard.
Aangezien de trein vanaf het vliegveld goed bevallen was, hebben wij die ook teruggenomen. Gezien de afstand en mogelijke verkeerschaos in Bangkok is het wel raadzaam om ruim de tijd te nemen om op het vliegveld te komen. Het ging bij ons zonder problemen en na vertrek om 16.30 uit het hotel waren na 2 uur later op het vliegveld wat voornamelijk kwam omdat wij 45 minuten op de eerste gaande trein moesten wachten. Terugreis ging verder prima afgezien van 3 uur vertraging in Parijs tbv. reparaties.
Ik vind Thailand een prachtig land. Mensen zijn over het algemeen erg aardig, maar zijn wel vreselijk gehaaid om geld aan je te verdienen en dan is het moeilijk in te schatten of ze de vriendelijkheid menen of niet. De achterdocht, die je op een gegeven moment krijgt, is jammer maar wel noodzakelijk. Ik neem het de mensen niet kwalijk want het is hun land en hun manier van leven en waarschijnlijk zou ik hetzelfde gedaan hebben in hun situatie.
Verder is de manier van reizen ontzettend goed bevallen. Het is in Thailand uitstekend mogelijk om op de bonnefooi te reizen. In drie weken heb ik ongeveer hetzelfde uitgegeven als ik voor 2 weken in Spanje kwijt ben (dan reken ik de vlucht mee die ik wel wat goedkoper had als normaal) en dan is de keuze snel gemaakt. Ik wil nog een keer naar Thailand !
Verder viel ook daar op dat het waarschijnlijk de beste tijd geweest is om te gaan aangezien het niet druk was en nauwelijks geregend heeft. De drukte is van november tot januari (koelste tijd) en de ergste regens van juli tot september.
De tweede keer dat wij in Bangkok waren, had ik er gauw genoeg van de enorme luchtvervuiling en de hitte, maar de stad heeft een hoop bezienswaardigheden en na een aantal dagen begin je wel te wennen aan de stank. Uiteindelijk vond ik dit de derde keer geen probleem meer en genoot ik meer van de stad.
Het is nu twee weken na terugkomst en ik ben al weer druk aan de volgende vakantie aan het denken. Ik wil zeker weer op de bonnefooi met een rugzak gaan als het lukt. Dankzij de vakantie heb ik een aantal weken Spaanse cursus gemist en dat moet ik nu inhalen, maar dat gaf meteen de beslissing om volgend jaar naar Zuid Amerika te gaan. Azie is prachtig maar dat komt wel weer een keer.
Verder nog één ding: ik zit nu (2 weken na terugkomst) nog aan de larium en ik slaap sinds ik met die rotzooi begonnen ben slecht. Ik had al geen goed gevoel bij een heel zwaar middel wat nog geen al te grote zekerheid geeft tegen malaria, maar dit is naar mijn idee ook niet goed voor je lichaam. Waarschijnlijk zal ik de volgende keer dit middel niet meer nemen.
De slogan om 1998 "amazing thailand" te noemen om het tourisme te promoten is wat mij betreft opgegaan.
Laatst gewijzigd: 18-10-98
© 1998: Jeroen
promo
(Verwijder de x voor email)