(28 november - 25 december 1999)
Salta
Vliegen
Iguazu
Vliegen 2
El Calafate
Vliegen 3
Puerto Madryn
Vliegen 4
Buenos Aires 2
Allereerst iets over de voorbereiding. In Argentinië woont een tante van mijn moeder, die twee keer in Nederland is geweest maar nog nooit iemand van de familie op bezoek geeft gehad. Nu ben ik helemaal niet familieziek maar om dit te combineren met een vakantie leek een goed idee. Medio april 1999 besloten mijn vriendin en ik om dan maar eens ticket te kopen en de rest ter plekke te regelen.
Na het een en ander gelezen te hebben, ben ik in oktober eens gaan informeren wat de mogelijkheden zijn om een vliegpas aan te schaffen. Wat bleek daarvoor moet je ofwel met Aerolineas Argentina internationaal vliegen of met je nationale luchtvaartmaatschappij. Wij hadden al een ticket gekocht bij British Airways dus van de 'Vistite Argentina' of de 'Mercosour' pas konden wij geen gebruik maken.
Via een tussenstop op Londen kwamen wij in Buenos Aires aan. Wij werden opgehaald en zijn met een taxi naar mijn tante gegaan. Zij bleek in de wijk Recoleta te wonen nog geen vijf minuten lopen van de beroemde begraafplaats. Nog dezelfde middag zijn wij naar deze begraafplaats geweest. Hier kom je werkelijk de meest bizarre grafmonumenten tegen voor rijk en beroemd Argentinie. Ook Evita Perron ligt hier begraven in het familiegraf.
Evita Perons familie graf
Buenos Aires is een stad van ongeveer 11 miljoen mensen en is dus ook behoorlijk onveilig. De dag dat wij aankwamen hoorden wij op de radio dat een bus van Manuel Tienda Leon vanaf het vliegveld is overvallen op klaarlichte dag. Deze maatschappij doet taxi en bus vervoer vanaf en naar de vliegvelden. Mijn tante raadde ons ook aan om zeker 's avonds alleen met een taxi te reizen. Overdag hebben wij wel gewoon de stadsbussen, 'collectivo' genomen.
De eerste middag hebben wij kennis gemaakt met ijs van 'Freddo'. Dit is een zaak in Buenos Aires met waanzinnig lekker lekker ijs. 's Avonds zijn wij gaan eten in een restaurant, 'Cabana las Lilas' in de wijk Puerto Madero. Dit was onze eerste kennismaking met Argentijns vlees en ik moet zeggen fantastisch lekker was het.
De volgende dag zijn wij naar het centrum gegaan met een collectivo. Dit duurt een 15 minuten en kost ongeveer 0,70 $, ofwel peso want de dollar en de peso zijn aan elkaar gekoppeld. Allereerst zijn wij een reservering gaan maken voor de treinreis in Salta, 'Tren a las nubes', trein naar de wolken. Dit kost 95$, dus zo'n 180 gulden. Daarna zijn wij tickets gaan kopen voor de binnenlandse vluchten voor zover wij wisten dat wij wilden gaan.
Het blijkt zo te zijn dat hoe eerder je de tickets koopt hoe voordeliger het is, want aan last-minute korting wordt niet gedaan. Per dag worden de prijzen eventueel aangepast. Zeker voor ons was om die treinreis te doen, naar Iguazu te gaan en naar El Calafate. Een nadeel is dat het onmogelijk is om rechtstreeks tussen plaatsen te vliegen (op een uitzondering na, komt later nog) en dat je dus altijd via Buenos Aires ergens naar toe moet. Voor een retourtje Salta, Iguazu en een enkeltje Rio Gallegos (Aerolineas vliegt niet op El Calafate) waren wij 500$ per persoon kwijt. Wat wij daarna wilden gaan doen wisten wij nog niet omdat het bijvoorbeeld niet zeker was hoelang wij in El Calafate wilden blijven.
De volgende 2 dagen zijn wij in Buenos Aires gebleven en hebben wij onder andere de toeristenburo's van Salta en Missiones bezocht. Hier bleek dat de prijzen genoemd in de Lonely Planet van 1997 allang achterhaald zijn. Daarnaast hebben wij Casa Rosada gezien en en kathedraal Metropolitana. Toen wij op zoek gingen naar het Mitre museum konden wij dit niet vinden, maar in dezelfde straat was ook het politiemuseum en dat was wel leuk om te bekijken.
Terug wilden wij ook weer met de bus maar om de opstapplaats te vinden was nogal moeilijk. Na 3 keer vragen en eigenlijk een blok om lopen, was het raak. Eigenlijk is het heel eenvoudig zolang je onthoudt dat alles in blokken gebouwd is en er meestal eenrichting straten zijn en de andere richting aan de andere kant van het blok is.
Ook in Recoleta ligt het museum 'museo nacional de bellas artes'. Dit is een leuk en interessant museum waar zelfs een Rembrand hangt. Aan het eind van de eerste week zijn wij naar Salta gevlogen.
Vanaf het vliegveld hebben wij een taxi genomen naar het 'officina del tourismo' voor 10$. Hier hebben wij geïnformeerd naar een goed en niet al te duur hotel. Zij raadden ons 'hostal cerro del sol' aan voor 35$ per nacht voor een 2 persoons kamer. Enig nadeel is dat van de VVV het nog 15 minuten lopen was met bagage en vrij heet was op die dag. Dit is een klein, simpel maar schoon pension met hele aardige mensen.
's Middags zijn wij de stad ingegaan en was helaas de markt al gesloten. Ook was het erg heet in Salta, ruim 30 C. Wij hebben de kabelbaan naar de top van San Bernardino genomen voor 6$. Het was te heet om te lopen en het uitzicht was het eigenlijk ook niet waard. Alle leuke dingen zijn eigenlijk ver buiten Salta. Wij hebben bij verschillende bureaus geinformeerd maar die excursies duurder allemaal tussen de 8 tot 15 uur en daar hadden wij eigenlijk geen zin omdat de treinreis ook al 15 uur zou duren.
Aan het eind van de middag gingen wij op zoek naar een restaurant in het centrum en dat bleek een kleine ramp te zijn. Uiteindelijk hebben wij het maar bij een stel empanadas gehouden, Argentijnse broodjes gevuld met vlees of kaas.
Op aanraden van de mensen van het hotel namen wij de volgende ochtend om half zeven een taxi naar het trein station. Wij bleken uit te komen bij het busstation aan de andere kant van de stad. Toen ik uitlegde in gebroken Spaans dat wij naar het treinstation moesten, bleek hij zonder gas te staan en moest hij eerst tanken. Om 6.50 kwamen uiteindelijk dan wel op tijd aan.
Eenmaal in de trein bleek er het eerste anderhalf uur niets interessant te zien en kwamen wij de tijd door met het luisteren naar de Spaanstalige gids die in elk rijtuig aanwezig is en naar het talenwonder dat regelmatig over de speaker het een en ander in 6 verschillende talen vertelde. De eerste opwinding kwam bij de eerste brug na anderhalf uur. De linkerkant van de trein voor de heenreis is absoluut de beste kant. Na ongeveer zeven uur arriveert de trein in San Antonio de los Cobres, een mijnstadje op ongeveer 4000 meter hoog.
Tren a las nubes
Ongeveer 15 minuten later komt de trein op een plek om te rangeren en hebben de lokale vrouwen hun eerste gelegenheid om spullen te verkopen. Wanneer de trein vertrekt, springen zij in de auto om op tijd bij de volgende stop te komen want nog een kwartier verder tegen 14.00 komen wij vervolgens aan bij 'Viaducto la Polverilla', een 64 meter hoog en 224 meter lange brug op een hoogte van 4200 meter. Hier mag je uit de trein voor ongeveer 20 minuten nadat de trein de brug op en af gereden is. Dit is dus ook het eindpunt van de trip waarna de trein terugkeert over hetzelfde spoor.
Viaducto la Polverilla
Ook zijn hier natuurlijk de indiaanse vrouwen en kinderen om te proberen iets te verkopen. Gelukkig had ik nog wat potloden en gummetjes bij mij van de trip naar Peru over om weg te geven aan de kinderen die stenen probeerden te verkopen of om snoep of geld bedelden. Bij San Antonio de los Cobres stopt de trein opnieuw en zijn alle mensen er weer om iets proberen te verkopen.
De terugweg is een lange zit van nog zeven uur die aan het eind een beetje wordt opgevrolijkt door een bandje. De reis is absoluut de moeite waard, maar of dit nu 95$ per persoon waard is, dat betwijfel ik ten sterkste. Tegen 10 uur 's avonds zijn wij weer terug in het hotel en toen bood de eigenaar aan om gewoon wat eten te laten komen, zodat wij niet weer op zoek moesten. Wij hebben vervolgens goede empanadas in het hotel laten komen.
De volgende dag bleek een probleem te zijn, want het was namelijk zondag en wij hadden geen andere excursies geregeld. Wij zijn op zoek gegaan naar museums die open waren en de 'museo de belles artes, museo historico, museo antropologico' bleken allemaal dicht te zijn en ook alle winkels. Gelukkkig bleek de supermarkt op te zijn en hebben wij zelf eten kunnen kopen ook om de kosten een beetje te kunnen drukken. Salta zelf is eigenlijk een teleurstelling. De volgende dag vertrokken wij.
Om van Salta naar Iguazu te komen, moesten wij via Buenos Aires. Wij kwamen aan in Buenos Aires met 10 minuten over op de eerste vlucht, maar omdat dat te kort leek, hadden wij bij voorbaat de volgende genomen drie uur later. Op het vliegveld was niets te doen en hebben wij ons bezig gehouden met het bestuderen van de vier man en 1 vrouw aan personeel in de erg dure kado winkel.
Wij hadden ons in de stoelen laten vallen naast de winkel en door ons niet al te dure uiterlijk werden wij ook nauwkeurig door hun in de gaten gehouden wat versterkt werd doordat wij drie uur bleven. Zij hadden echt niets te doen en benaderden de klanten zelfs buiten de winkel. Wel een pak aan, maar slecht gepoetste schoenen, regelmatig on geïnteresseerd erbij staan en in een groepje, mensen benaderen die dan toch even alleen maar in de etalage kijken en heen en weer lopen met een oneindige blik gaf ons voldoende vermaak voor drie uur. Na nog een 45 minuten vertraging mochten wij eindelijk dan gaan.
Op het vliegveld van Iguazu stond een vrouw hotels aan te prijzen. Zij deed ons het voorstel voor 4 dagen Saint George voor 45$ per nacht wat al weer 5$ minder was dan in Buenos Aires genoemd werd. De taxi kostte 18$ en de erg vriendelijke chauffeur kwam gelijk met een voorstel voor een dagtour voor 30$. Dit hebben wij afgeslagen nadat wij wel zijn telefoonnummer hadden bemachtigd omdat wij nog geen beslissing wilden nemen.
Het hotel was prima, schoon en ruime kamer met zelfs een minibar en een mooi zwembad. Een rondje door het dorp deed mij eraan denken dat ik hier eigenlijk 10 a 15 jaar geleden had moeten zijn toen het echt wat primitiever was, want je ziet dat het dorp opgeknapt wordt. De temperatuur hier was zo rond de 32C.
Wij hebben gegeten in 'la Esquina' wat bij het hotel hoort. Hier heb ik een vreselijk lekkere 'Lomo de pimienta' gegeten voor niet al te veel geld. 's Nachts ben ik een uur bezig geweest met het ombrengen van 2 muggen nadat ze mijn vriendin drie keer gestoken hadden. Ik had gevraagd aan de receptie of ze de airco uit wilden zetten vanwege de herrie, helaas kan je dat daar zelf niet, maar om 2 uur 's nachts heb ik ze nog maar een keer gebeld omdat het toch wel erg heet was. Aan het lawaai van de airco was ik toch wel snel gewend.
Volgende ochtend nog meer slecht nieuws want de douche blijkt nauwelijks koud water te kennen. Ontbijt is ook in 'la Esquina'. Daarna zijn wij de straat overgelopen naar het busstation wat aan de overkant van de straat is. Voor 4$ per persoon per retourtje kan je een openbare bus naar het centrum van het park nemen. Deze gaan 1 keer per uur en die van 8.40 misten wij net, dus wachten geblazen want zij gaan om 40 minuten na elk heel uur.
Bij de ingang van het park moet je nog een kaartje kopen. Ik ben vergeten wat dit exact kost, maar het was geloof ik 5$. De bus levert je af bij het informatiecentrum en daar vandaan kan je heel makkelijk het bovenste en onderste circuit bereiken. Wij zijn begonnen met het bovenste circuit waar je prachtig uitzicht over alle watervallen hebt. Dit circuit loop je in ongeveer een half uur.
Uitzicht op bovenste circuit
Het onderste circuit is een stuk langer en intensiever omdat behoorlijk afgedaald moet worden en dus ook weer geklommen moet worden. Via een lang lint van balkons kom je uiteindelijk vlak bij een punt waar veel, heel veel water naar beneden komt.
Dicht bij het water
Als je verder naar beneden gaat, kom je bij de boot naar 'Isla de San Martin'. Een korte, steile trap leidt je naar de top van het eiland waar je een pad kan volgen waarmee je rond het eiland loopt. Het was die dag ontzettend heet en dan is die trap plus dat pad vij intensief. Aan 1 kant van eiland kom je dan aan de kant waar je de zogenaamde 'salto San Martin' en de 'salto dos mosqueteros', zoals de watervallen heetten van dichtbij kan zien. Deze plek maakte zoveel indruk dat ik besloot om mijn vriendin hier ten huwelijk te vragen en niet langer op een betere plek te wachten. Ik was dit al een tijd van plan maar wilde dit in deze vakantie pas uitvoeren. Gelukkig (natuurlijk :-) ) zei ze ja !
De plaats
De tocht terug was behoorlijk zwaar door het klimmen en de hoge temperatuur. De bus terug naar Iguazu gaat elk heel uur en om 15.00 uur zijn wij teruggegaan. Na lekker gezwommen te hebben, zijn wij 's avonds gaan eten bij 'El Charo'. Hier hebben wij een 'parillada' genomen voor 2 personen en een prijs van 15$. Dit is typisch Argentijns gerecht en is een vleesschotel met allerlei soorten vlees met bijvoorbeeld hersenen en nieren dat gegrild word. Ondanks de goede prijs was het helaas niet best omdat er veel vet aan het vlees zat, het vlees erg doorgebakken was en er geen sfeer in het restaurant was.
De volgende dag hadden wij helaas regen en onweer. Na lekker uitgeslapen en gezwommen te hebben, hebben wij een voortreffelijke hamburger bij 'El Lautero' gegeten. Wij wilden nog naar de bank en het kantoor van Aerolineas maar die waren dicht vanwege 'dia de la virgin'. 's Avonds hebben wij een heerlijke vis, 'surabi' bij 'la Esquina' gegeten'. Wij hebben toen mijn tante gebeld en naar Nederland en daar wordt je niet vrolijk van want een minuut of 3 internationaal bellen is ongeveer 10$, maar ook nationaal bellen is vreselijk duur.
De derde dag zijn wij naar de duivels kloof gegaan, 'la Garganta del diablo'. Ook nu was het weer niet denderend maar het was onze laatste dag in Iguazu en dus moesten wij want dit zou iets zijn wat je niet mag missen. Met de bus duurt het nu iets langer aangezien de bus eerst naar het informatiecentrum gaat en dan door rijdt naar het punt waar je naar de kloof kan. Dit gaat op hetzelfde kaartje van 4$ retour.
Vroeger was er een brug vanaf dit punt maar ndat die enkele keren grotendeels weggespoeld was door het water is besloten om een pont in te stellen. Langs de kant staat een tafel met een man erbij die kaartjes verkoopt van 4$ per persoon voor een boot die je 700 meter verder brengt naar het begin van het restant van de brug. Ook worden hier kaartjes verkocht voor een roeiexcursie terug naar het begin van de hoofdweg door het park. Dit kost 15$ en wij besloten om dit stuk maar te lopen ook omdat de rivier waarover dit gaat langs de weg loopt.
Wij hebben alleen een kaartje gekocht voor de tocht naar de brug. Als je op de brug komt, heb je een prachtig zicht hoe het water van de rivier zich naar beneden stort. Je staat hier eigenlijk op het hoogste punt van de watervallen en als je dit geweld ziet, wordt je echt wel even stil.
Duivels kloof
Terug zijn wij gaan lopen en dat kostte ongeveer een uur om terug te komen bij het informatiecentrum. Het gedeelte naar de hoofdweg is niet interessant. Toen wij echter over de hoofdweg liepen, zagen wij plotseling een toekan zitten in een boom vlak langs de weg. Ik was helaas te laat om een foto van deze prachtige vogel te nemen. Na een hamburger als lunch bij het informatiecentrum genomen te hebben, zijn wij het pad door de jungle opgegaan dat daar vlakbij start.
Dit pad heet 'Sendero Macuco' en vlak daarvoor zagen wij twee toekans en weer was ik te laat voor een foto. Vastbesloten dit geen derde keer te laten gebeuren, liep ik nu met kamara om mijn nek het hele pad af. Onderweg kwamen een viertal apen tegen en nog 1 keer een toekan. Het beest liet zich echter weer niet fotograferen en nu is mijn excuus de dichte begroeiing.
Na 3 km krijg je een splitsing en daar moet je rechtsaf want rechtdoor over het bruggetje leidt naar nog 5 km richting een dorp over een breed beschaafd pad. Als je rechtsaf gaat, kom je vrij snel aan de bovenkant van een kleine waterval. Daarnaast kan je ook verder naar beneden via een vrij pittig stukje afdalen en dan kom je bij de onderkant van de waterval. Ik vond het leuk omdat ik nu eens echt in de jungle kon lopen. Misschien kan je hier vandaan nog wel verder, maar dat hebben wij niet geprobeerd omdat het ook al wat later in de middag werd. Op de 6 km terug hebben wij alleen die apen weer gezien.
Die avond kwamen om 19.15 bij de bank en Aerolineas om traveller cheques te wisselen en om onze vlucht te bevestigen maar helaas weer dicht. Zij sluiten hier normaal om 19.00. De volgende ochtend regende het vanaf 6 uur aan een stuk door maar gelukkig konden wij weg. Na uitchecken hebben wij een uur op de bus van 'Aristobulo del Valle' gewacht om voor 3$ per persoon naar het vliegveld gebracht te worden. Zij gaan alle hotels af met een oude bus en zijn hierdoor een stuk goedkoper als een taxi.
Toen wij in Buenos Aires aankwamen, hebben wij via 'Manuel Tienda Leon' een taxi geregeld naar Recoleta om naar mijn tante te gaan, want onze volgende vlucht ging pas een dag later. Op elk vliegveld staat wel een firma met een loket die taxi aanbieden. Dit zijn bekende firma's die in ieder geval veiliger zijn dan de andere taxi's en helaas ook wat duurder. Voor 10$ en een afstand van ongeveer een 10 km werden wij naar Recoleta gebracht.
Eenmaal bij mijn tante aangekomen, hebben wij onze volgende vlucht bevestigd en hebben wij gelijk nog eens geinformeerd of het mogelijk is om met Aerolineas door te vliegen naar El Calafate. Dit bleek wederom niet te kunnen maar ze konden ook niet vertellen met wie dat wel kon. Geen nood want dan biedt de LP uitkomst. Hier werden reisagenten in Rio Gallegos vermeld, die tickets verkopen om met 'Kaiken' op El Calafate te vliegen. Wij bellen maar helaas de vluchten sloten niet aan. Toen lazen wij in de bijbel dat bussen vaak vlak na aankomst van de vliegtuigenn vanaf het vliegveld vertrekken. Wij weer bellen met Interlagos (telefoonnummer klopte zowaar nog) en ja hoor wij konden telefonisch reserveren en zouden opgewacht worden zodat wij nog dezelfde dag in El Calafate konden aankomen met de bus voor 25$ ieder.
Volgende dag 9.50 's ochtend net wakker en wij zitten weer op het vliegveld en kijken weer naar dat personeel van die winkel. Er was niets veranderd, heen en weer gesjok, oneindige blik in de ogen en nog steeds slecht gepoetste schoenen. Wij zijn nu ook eens langs de bar van het restaurant in de vertrekhal gelopen en daar krijg je ook een rolberoerte van de prijzen, 3$ voor een broodje kaas.
Om 11.00 vertrokken wij en om 13.50 kwamen wij aan in Rio Gallegos. Een hele kleine aankomsthal werd volledig bezet door de mensen van onze vlucht en het was werkelijk chaos om de bagageband heen, bijna oorlog om nog iets te kunnen zien van de band. Wij hadden haast want zo vertelde de jongen die op ons stond te wachten dat wij de laatste waren die mee met de bus moesten. Na 25 minuten hadden wij dan eindelijk de bagage en moesten wij mee naar een kantoortje op het vliegveld.
Hier vroeg een meisje in het Engels of wij al een hotel hadden of een voucher hadden van het hotel waar wij naar toe moesten. Toen ik uitlegde dat wij dat niet hadden en ook nog geen hotel wisten, snapte zij er helemaal niets meer van en zo leek het alsof ze ons voor gek verklaarde om zonder hotel op weg te gaan. Na tussenkomst van de jongen die goed Engels sprak en de vraag om ons bij de plaatselijke VVV af te zetten, konden wij de bus betalen en kregen wij een voucher en twee minuten later vertrokken wij dan.
Na een tussenstop bij een restaurant in niemandsland met dure prijzen en 400 km slechte weg kwamen wij om 18.15 aan en nadat iedereen eerst bij zijn hotel is afgezet, werden wij bij het busstation afgezet. De chauffeur zei dat de VVV in het busstation zat, maar dat wij eerst maar met Jorge van Interlagos moesten praten. Dit bleek een hele aardige vent te zijn die goed Engels sprak. Hij verwees ons 'las Cabanitas', (lascabanitas@cotecal.com.ar) voor 36$ per nacht, zonder ontbijt en belde om te informeren of zij plaats hadden.
Verder vertelde hij ons dat wandelen op de gletsjers niets voorstelt als je al eerder in de sneeuw hebt gelopen en dat echt spectaculaire excursies alleen in 'El Chalten' gedaan worden maar minimaal 3 dagen duren.
Het hotel bleek ongeveer 600 meter verderop te zijn en het bleken kleine appartementjes te zijn. De eigenaar is een wat oudere man en heel erg vriendelijk. Er bleek thee en koffie aanwezig te zijn en een magnetron.
Na de bagage daar gelaten te hebben zijn wij alsnog naar de VVV gegaan. Een jonge jongen vertelde ons dat je wel met een bus naar de gletsjer kan maar dat kost maar liefst 40$ per persoon. Op de vraag waar je traveller cheques kan wisselen, wist hij 1 burootje te noemen wat aan het uiteinde van het dorp lag. Na de beantwoording van deze vragen gooide hij het kantoor ook meteen dicht ondanks het feit dat het volgens de LP tot 9 uur open zou zijn.
In het dorp kwamen wij vervolgens bij een reisburo, 'Solo Patagonia' terecht dat een trip aanbood voor 50$ naar de 'Perito Moreno' en er was een stuk trekking bij de gletsjer 'Mayo' waar met de boot heengegaan zou worden. Hij had ook een 2e dag in de aanbieding voor 95$ naar de 'Upsala' en de 'Spegazini' maar als wij alle twee de dagen zouden boeken, werd de tweede dag 75$. Aan het eind van het gesprek kwam nog op tafel dat er nog 18$ voor de chauffeur bijkwam. Wij besloten toch maar 1 dag te doen en wel naar de 'Perito Moreno'.
Wij hebben bij 'el Paso Verlika' gegeten en ik had daar canneloni omdat ik eens keer geen vlees wilde eten, maar daar kreeg ik spijt van want het was drie keer niks. Wat heel vreemd was, was dat het in 1 keer om 22.30 donker werd en een dag ervoor in Buenos Aires nog om 19.30 donker werd.
De volgende dag werden wij om 7.15 's ochtends opgehaald door een minibus met een Braziliaans echtpaar erbij, een gids en chauffeur. Brenda, de gids bleek voor 'Fernandez Campell' te werken, dus ik vroeg mij af of wij niet beter daar direkt hadden kunnen boeken, maar zij bleek erg goed te zijn en zowel in Spaans als in Engels veel uitleg over de steppe en de vogels te geven. Het is zo'n 80 km naar de gletsjer over onverharde weg.
Om 9.30 kwamen wij bij de gletsjer aan en konden wij uitvoerig van dit prachtig verschijnsel genieten. Op de balkons heb je werkelijk een fantastisch uitzicht op ongeveer 700 mtr afstand.
Geen nachtopname maar een close up
Heel regelmatig vallen er grote stukken ijs naar beneden en hoor je het ijs kraken. De perito moreno is beslist de meest spectaculaire gletsjer ter wereld. De onderste foto is genomen door in te zoomen met een telelens op de bovenkant van de gletsjer.
Ijs komt naar beneden en overzicht
Bovenkant
Helaas was het onderste balkon dicht en hielden wij tijd over. Om 12.00 uur zijn wij hamburgers gaan halen in de plaatselijke cafetaria tegen een behoorlijk tarief en hebben wij uitvoerig met onze braziliaanse reisgenoten gesproken. Om 13.15 zijn wij met de boot vertrokken naar de Mayo gletsjer en hebben wij daar rond een uur of drie een wandeling naar de voet van de berg waar de gletsjer bovenop ligt, gemaakt. Dit was leuk maar niet echt spectaculair. Toen we teruggingen met de boot bracht deze ons nog even vlak bij de the Perito Moreno en dat gaf mij het gevoel hoe klein wij zijn bij een dergelijk reusachtig wonder van de natuur.
Uitzicht vanaf de boot
Op de terugweg kwamen wij erachter dat wij vergeten waren hoeveel wij de chauffeur nog moesten betalen. Navraag bij de gids leverde 20$, dus verwarring troef en het voornemen om nooit meer met mondelinge afspraken excursies te doen. Om 19.45 waren wij weer terug in El Calafate en zijn wij naar een burootje gegaan en naar mogelijkheden gevraagd om naar Puerot Madryn te gaan, want wij hadden geen zin meer in nog een dag gletsjers en direkt in de buurt is niet zoveel te doen. Eigenlijk achteraf gezien had ik nog wel naar El Chalten willen gaan, maar dan ben je weer drie dagen verder en de tijd en het geld hadden wij eigenlijk ook niet over.
Er kwam uit dat wij de volgende dag vanuit El Calafate om 14.00 met Kaiken konden vliegen naar Rio Gallegos en dan om 19.00 naar Trelew konden gaan voor 165$. Op Puerto Madryn kon je volgens de vrouw van het buro niet vliegen. Met Aerolineas konden wij pas dinsdag vanuit Rio Gallegos voor 130$. Aangezien daar nog 25$ bus bijkomt, vlieg je dus voor 10$ meer maar kom je wel veel later aan. Betalen met Visa was niet mogelijk, ondanks een sticker want zij hadden allerlei problemen met Visa gehad en waren er mee gestopt. Contant hadden wij niet genoeg meer en het was zondag maar 'banco de la provincia' bleek een automaat te hebben waar ik met mijn Eurocheck pas kon pinnen.
's Avonds hebben wij gegeten bij 'la Cocina'. Gezellig restaurant maar het vlees was niet geweldig daarentegen was de wijn goed en het toetje lekker. De rekening van 42$ was dan wel weer aan de hoge kant. De volgende dag zijn wij gaan bellen ook om een hotel te reserveren want wij zouden laat aankomen in Puerto Madryn en wilden niet gaan zoeken in het donker. Alle telefoonnummer blijken in Argentinie inmiddels een vier ervoor gekregen te hebben en wat je in de LP mist, zijn kengetallen van steden. De eigenaar van het hotel heeft ons daarmee geholpen. Op basis van de LP heb ik 'hostal de rey' voor 50$ per nacht gereserveerd.
Toen wij nog even wat gingen eten bij op de hoek van de straat waar het belcentrum zit, moesten wij voor 2 blikjes, 2 tosties en 1 croissant maar liefst 12$ afrekenen. De taxi naar het vliegveld kost maar liefst 5$ voor een km of 2. El Calafate is leuk om naar de gletsjers te gaan maar is echt duur.
In El Calafate is een klein vliegveld waar wij toch al 45 minuten vertraging opliepen omdat in Rio Gallegos een vliegtuig midden op de landingsbaan stilstond. Wij hadden toch tijd zat, dus geen probleem die vertraging.
Het vliegveld in Rio Gallegos is het iets drukker en konden wij onze tijd doden met het kijken naar andere passagiers, want de stoelen nodigen niet echt uit om in slaap te vallen. Zoals twee Duitse meisjes met blonde haren die natuurlijk veel aandacht kregen en dat zelf ook wel leuk vonden Na weer 2 tosties, een koffie en een thee deze keer voor 11$ gingen wij om 19.05 richting Trelew.
Om 20.45 landden wij en stapten wij uit. Bij de bagage blijkt onze bagage niet te zitten. Na de laatste koffer keek een man of alles weg was en zag dat wij er nog stonden. Hij vroeg ons label en zei dat dit Comodoro Rivadavia was. Wij schrikken en gauw weer terug via de vertrekhal. Er werd niet moeilijk gedaan over instapkaarten gelukkig, waarschijnlijk zag die man dat wij net uitgestapt waren. Dit was duidelijk een gevolg van mijn gebrekkige spaans en want ik heb dat in het vliegtuig niet begrepen en dat mens in het reisburo heeft dat ook niet verteld.
Om 21.15 ging het vliegtuig weer verder richting Trelew en daar kwamen we aan om 22.15. Toen kregen wij nog een verrassing want er bleek geen bus meer te gaan en de taxichauffeur vroeg maar liefst 45$ om ons naar Puerto Madryn te brengen. Het is een afstand van ongeveer 60km en omdat wij geen zin hadden om in Trelew nog eens naar een hotel te gaan zoeken hebben wij ons naar Puerto Madryn laten brengen. Ook van deze chauffeur kregen wij weer een aanbod voor een dagtour maar hij vroeg 150$ en dat was ons veel te veel. Bij het afrekenen betaalde ik met 50$ en kreeg ik er 10 terug omdat hij geen 5$ wisselgeld had. Normaal is een fooi van 10% maar wij waren een beetje geschrokken van dit enorme bedrag en besloten om dat nu maar niet te doen.
Het hotel 'Hostal del Rey' ligt aan een drukke boulevard en wij kregen een kamer met zeezicht dus aan de boulevard. De nachtelijke herrie was een nadeel maar verder was het een prima hotel. Ook hier had de douche voornamelijk heet water.
De volgende dag zijn wij gaan informeren bij de plaatselijke VVV wat de mogelijkheden zijn. Hier vertelden zij ons dat iedereen nagenoeg dezelfde excursies aanbiedt voor dezelfde prijzen en dat de walvissen bijna allemaal al zijn vertrokken. Wij hebben ook gevraagd wat een bus naar Trelew kost en dat bleek 4$ te zijn.
Aan de boulevard zitten diverse reisburo's die allemaal excursies aanbieden. Wij hebben een excursie geboekt bij 'Benitez turismo' voor 25$ per persoon om de walvissen te gaan bekijken en een tocht over het schiereiland 'Valdez' te maken waarbij nog twee keer gestopt worden om naar zeeolifanten, zeeleeuwen en zeehonden te gaan kijken. Hier zat dan niet bij inbegrepen 10$ entree voor het natuurreservaat. Ook hier bleek de daadwerkelijke excursie uitbesteed te worden, want de man van het buro moest namelijk nog een bevestiging vragen aangezien het niet erg druk was en er dus kans bestond dat het hele verhaal niet doorging.
Je kan de excursies alleen minimaal 1 dag van te voren boeken, dus de rest van de dag hadden wij om de stad te bekijken en wij hebben een strandwandeling gemaakt. 's Middags zijn wij wel al verbrand aangezien de zon heel fel is tussen 12 en 3 en er veel wind stond. Er wordt ook aangeraden om in die tijd niet in de zon te komen. 's Middags hebben wij nog geinformeerd wat het kost om terug te vliegen. Met Aerolineas zou dat voor 3 dagen later op 145$ uitkomen vanuit Trelew. 's Avonds hebben wij gegeten bij 'Puerto Marisko'. Wij hadden een 'abodejo', dat is een soort witvis en een moot zalm, beide gekookt. Erg lekker was het niet, maar dat kan een keer gebeuren.
De volgende ochtend werden wij om 8.15 opgehaald bij het hotel. Ook nu was weer een gids bij. Marcella de gids sprak zowel Spaans als Engels en deed goed haar best om alles uit te leggen. Zij was alleen erg negatief over de kans om walvissen te zien. De beesten komen namelijk al in juli of augustus en vertrekken eind november richting koude wateren. Elk jaar komen tussen de 700 en 800 walvissen en is de beste tijd eigenlijk september of oktober. Na ruim een uur rijden kwamen wij aan in 'Puerto Piramide'. Rond 10.30 konden wij vertrekken na een half uur wachten op allerlei andere toeristen.
Na 20 minuten varen, kwamen wij in een baai aan waar nog 2 paartjes, moeder en kind waren. Het was werkelijk prachtig om deze majestueuze beesten van dichtbij te zien. Deze reusachtige beesten gaven mij rillingen omdat zij mij lieten realiseren dat wij trots moeten zijn op een dergelijk erfenis van de natuur.
Woorden zijn niet genoeg
als je dit ziet vanaf 20 mtr
Een keer kwam de boot zo dicht dat wij eigenlijk bijna op de moeder voeren. Deze dook vervolgens en ik kon er gewoon geen foto van nemen aangezien het te dicht bij was en er ook nog een blond Italiaanse voor mijn neus ging staan. Dit was wel een nadeel van zoveel mensen op 1 boot want iedereen wil DE foto nemen en wil er zelfs voor vechten. Daarnaast vond ik het ook niet verantwoord dat de boot zo dicht bij kwam. Ik denk dat er ongeveer 5 meter tussen de boot en de walvissen zat.
Tussen de middag zijn wij twee veel te dure hamburgers gaan eten bij een plaatselijk restaurant. Wij zijn buiten gaan zitten in de volle zon en dat hebben wij geweten. Zonder bescherming in de zon begin je na een kwartiertje al te merken dat er een gat in de ozonlaag zit. Na de lunch om 13.15 hebben wij de bus genomen zijn wij bij 'Caleta' uitgestapt om naar de zeeolifanten te kijken, Via een pad kan je de kliffen afdalen en tot een meter of 15 van de beesten komen en sta je als het ware op een soort verhoging waar je een prachtig zicht. De beesten worden zelf niet gestoord en juist op dat moment waren ze erg actief wat tot prachtige beelden leidde.
Zeeolifanten
Later zijn wij bij 'Punta Delgada' nog een keer uitgestapt en hebben wij een andere kolonie met ook zeehonden gezien. Hier zit je echter heel hoog boven een strand en is er geen gelegenheid om af te dalen. Dit was eigenlijk een beetje een teleurstelling. 's Avonds zijn wij de terugvlucht gaan regelen. Uit opgedane ervaring hebben wij nu een reisburo gezocht dat twee tot drie maatschappijen verkocht en hier konden wij voor 120$ vanuit Puerto Madryn naar Buenos Aires vliegen met Dinar deze keer.
Bij het zelfde reisburo als voor de schiereiland tocht hebben wij een nieuwe excursie voor de dag erna geboekt voor 25$. Hier hadden wij geluk mee aangezien de man van het buro de eerste keer had gezegd dat als er te weinig mensen zouden zijn er nog 10$ bij zou komen omdat wij dan met een minibus zouden gaan. 's Avonds hebben wij bij 'Estela' gegeten. Hier had ik een hele goed 'lomo con champinones' voor 12$. De volgende dag werden wij namelijk opgehaald in een minibus met nog 2 andere mensen en alleen een chauffeur, die ook de gids was maar alleen Spaans sprak.
Punta Tombo is een groot pinguïn reservaat waar werkelijk duizenden pinguïns komen. Ook hier moest weer 10$ entree betaald worden die dus niet bij de excursies inbegrepen zit. Je kan via een pad en een brug bij de rotsen komen waar je een goed uitzicht op het strand hebt. De rest van het land is afgezet voor toeristen. Echter de brug ligt midden in het pad van de pinguïns die daar dus onderdoor gaan en moeten om bij het water te komen. Op de rotsen heb je een prachtig uitzicht en stoor je de beesten op het strand ook niet.
Mooie en vriendelijk beesten
Verder zie je ook veel pinguïns zitten in de bosjes in het stuk waar de mensen komen. De mensen kruipen zowat in de pinguins om goede foto's te maken en sommige proberen ze zelfs aan te raken. Hierbij kreeg ik een misselijk gevoel omdat hier de mens weer eens de natuur verkracht. Ik vind dus ook dat het stuk waar de mensen kunnen komen ook beter afgezet moet worden zodanig dat de pinguïns er niet kunnen komen en op de overige stukken in hun waarde gelaten kunnen worden.
Na Punta Tombo zijn wij via Trelew naar Gaiman gegaan. Bij het theehuis 'Te Ty Caerdydd' bleken nog 4 grote bussen net voor ons te zijn aangekomen en stond iedereen in de rij. De chauffeur is gaan informeren en na te horen dat wij minimaal een half uur moesten wachten, zijn wij naar een ander theehuis gegaan. Bij 'Ty Gwyn' waren wij de enige en konden dus ook uitgebreid genieten van een 'Welsh tea' waar wij ons helemaal rond gegeten hebben voor 12$ per persoon.
's Avonds zijn wij boodschappen gaan doen en hebben wij lekker stokbrood met ham gegeten om iets anders eens te proberen. Wij hadden nog een dag in Puerto Madryn. Nog begrepen wij niet hoe sterk de zon is in Argentinië en zijn wij de volgende dag van 11.30 tot 13.30 op het strand geweest. Louise had zich alleen met factor 4 ingesmeerd en was behoorlijk verbrand na 2 uur. In Nederland heeft zij hier minstens een hele dag voor nodig. Ik verbrand wat makkelijker en had mij bij voorbaat met factor 20 ingesmeerd. Uiteindelijk ben ik alleen verbrand op de plekken die ik slecht had ingesmeerd.
Na slechte cocktails genomen te hebben bij het tentje op de boulevard bij 'Avenu Roca' zijn wij nog maar een keer stokbrood met ham gaan eten. Helaas vonden allerlei mensen het nodig om tot ver in de nacht weer te toeteren en te schreeuwen, dus de volgende dag konden wij gelukkig weg. Wij hadden nog wat geld over en zijn ansichtkaarten gaan kopen. Na 6 kaarten voor 1$ per stuk bij een stalletje gekocht te hebben, moesten wij nog postzegels hebben. Deze waren te koop bij de VVV en dat bleek 1,5$ per kaart te zijn, dus dat was 15$ voor zes kaarten. Nooit meer, want ze deden er ook nog eens 4 weken over om aan te komen !
De volgende dag hebben wij een taxi genomen naar het vliegveld voor 3$ en hebben wij een heel leuk gesprek met de chauffeur gehad die onder andere vroeg naar onze belevenissen en hoe wij behandeld waren aangezien toerisme zo belangrijk is voor Argentinië en Puerto Madryn.
De veiligheidscontrole was wel vreemd aangezien de handbagage niet door een röntgen apparaat ging maar alleen gevoeld werd en er werd gevraagd of wij messen bij ons hadden. Na 45 minuten vertraging en een aardige maaltijd in het vliegtuig waren wij voor de laatste keer terug in Buenos Aires.
Wij hadden nog enkele dagen over en wij zijn als eerste naar 'Freddo' geweest omdat mijn vriendin verslaafd raakte aan dat lekkere ijs. De volgende dag zijn wij naar Tigre gegaan. Dit is een rivierengebied vlak buiten Buenos Aires. Dit is te bereiken via een trein, namelijk 'tren a la costa'. Om bij het dichtstbijzijnde station te komen, hebben wij een taxi genomen en dat was maar liefst 18$. Voor 1,5$ brengt een moderne trein je een binnen een half uur in Tigre. Het eerste dat opvalt is de enorme stank uit het hoofdkanaal waar de 'collectivos' en 'catamarans' vertrekken.
Wij hebben een 'catamaran' genomen die een rondvaart op een groot kanaal doet van ongeveer 45 minuten voor 5$ per persoon. Het stelt niet veel voor. Vervolgens zijn wij naar de 'puerto de frutos' gelopen waar volgens de naam een fruitmarkt zou moeten zijn. Hier vindt je voornamelijk houtsnijwerk en houten meubelen. Dit was wel leuk. Uiteindelijk zijn wij met bus 60 teruggegaan voor 1,35$ per persoon en die stopt in Recoleta na zo'n 75 minuten. Daar is in het weekend markt en op deze zondag waren er ook allerlei muzikanten en dat was erg gezellig.
De volgende dag zijn wij naar een 'estancia', ranch van een vriendin van mijn tante geweest. Deze ranch ligt 400 km van Buenos Aires vandaan tussen Rosario en Santa Fe. Op deze ranch van 2000 ha worden ongeveer 600 koeien gehouden en worden sojabonen en maïs verbouwd. Wij zijn hier twee dagen geweest en hebben een kleine indruk gehad door een rondrit over de weilanden van de ranch.
Toen wij weer terug waren in Buenos Aires zijn wij naar het 'Fernando Blanco' museum gegaan. Wij namen de bus en zeiden duidelijk tegen de chauffeur dat wij daar moesten zijn, maar hij zei echter niets toen hij daar voorbij reed dus hadden wij hem expliciet moeten vragen om ons te waarschuwen. Tot zover de aanname dat alle Argentijnen vriendelijk zijn. Het bleek trouwens niet meer dan een kilometer van Recoleta te zijn, dus dat was ook te lopen en dat hebben wij terug maar gedaan.
Toegang tot het museum kostte 1$. In het museum stond veel werk uit Peru en viel ons een beetje tegen. Een speciale tentoonstelling over geloof in diverse afbeeldingen maakte het niet echt goed. Hier zag je echter wel een behoorlijke verzameling 'bloederige' kruizen. 's Avonds hebben wij de zus van mijn tante ontmoet met haar familie. Al deze familie hadden wij nog nooit ontmoet en dat was wel wat vreemd maar het bleek heel leuk te zijn.
De volgende dag hebben wij alleen gewinkeld om souvenirs te zoeken. Nu is dat niet echt gelukt, maar wij hadden wel een leuke dag ook omdat wij naar het centrum gelopen hebben en je binnendoor er eigenlijk maar ongeveer 25 minuten over doet om op 'Avenu Florida' te komen. Onze laatste dag was 24 december en toen wilden wij naar de japanse tuin. Deze bleek echter dicht te zijn. Vlakbij lag de rozentuin en de dierentuin. Alle overheidsinstellingen bleken dicht te zijn op 24 december !
Uit nijd zijn wij toen maar eens de 'carrefour' gaan bekijken. Dit is een groot winkelcentrum van 4 etages en op de bovenste etage hebben wij lekker koffie met gebak genomen. Nu was het gebak heerlijk en behoorlijk groot, maar toen wij de rekening vroegen dachten wij een 10$ ongeveer te moeten betalen. Dat was schrikken, want voor twee koffie en twee gebak moesten wij 17,5$ afrekenen !!
Terug hebben wij de bus genomen. Eerst moesten wij de halte weer eens zoeken. Blijkt de bus een oude automaat te hebben en probeer ik het geld in de verkeerde gleuf te stoppen. Na dat uitgevonden te hebben, wordt een kaartje geprint en pak ik die en ga zitten. Mijn vriendin volgt mij en vraagt of ik geen wisselgeld had. Ik was dat dus vergeten en dacht laat maar. Vervolgens komt de eerste man na ons en brengt ons het tweede kaartje want wij kregen er 1 per persoon in deze bus. Daarna kwam de volgende en die kwam ons het wisselgeld brengen dat wij vergeten waren. Dit was een prachtig voorbeeld van hoe aardig en vriendelijk de Argentijnen doorgaans zijn.
Tot slot hebben wij op kerstavond de mis gevolgd bij de kerk van Recoleta. Leuk was dat dit buiten gedaan werd ivm. grote toeloop en de hoge temperatuur. Ondanks mijn gebrekkige Spaans kon ik wat flarden oppikken en was het mooi om bij te wonen.
Wij willen graag nog eens terug naar Argentinië natuurlijk ook om mijn familie te zien, maar er zijn nog meer mooie gebieden, die aandacht verdienen. Misschien wel gecombineerd met een stuk van Chili aangezien dat ook heel mooi schijnt te zijn en ook wat goedkoper. Argentinië zou duur zijn maar blijkt echt vreselijk duur te zijn.
Er gaan geruchten dat de koppeling tussen de peso en de dollar wordt losgelaten. Als dat gebeurt, is dat voor toeristen uitstekend nieuws en ook voor de Argentijnse export, maar voor Argentijnen die schulden in dollars hebben en uitbetaald worden in peso's een stuk minder. Zolang dat niet gebeurt, zullen wij eerst nog even moeten sparen. Het lijkt alsof ik veel over geld zeur maar ik wil met deze impressie ook een stuk informatie verschaffen, zodat ik iemand anders misschien kan helpen en een teleurstelling kan besparen.
Nog eenmaal tot slot dan, want ik wil Miryam en Teresa nogmaals bedanken voor hun gastvrijheid aangezien wij een belangrijk gedeelte van onze reis bij hun doorbrachten.
Laatste wijziging: 29-01-00
© 2000: Jeroen
promo
(Verwijder de x bij email)